Πες μου, έχεις βρει αυτό που έψαχνες,
Μακριά από τα ατέλειωτα προβλήματά μας,
Πες μου, βρήκες τελικά αυτό που έχασες,
Κάποια βραδιά μέσα στην καθημερινότητά μας;
Πες μου, το `χεις μετανιώσει,
Πες μου αν σου λείπω,
Πες μου, πώς περνάς;

Πες μου τι άλλαξε,
Πες μου τι κέρδισες,
Είσαι καλά ή μήπως πάλι έχεις αρχίσει να βουλιάζεις
Σε μια καινούργια βαρετή κανονικότητα
Σαν τη δικιά μας, πες μου...

Πώς το αντέχεις να πετάς την καθημερινότητά μας
Η πιο ασήμαντη στιγμή, το πιο ανούσιο λεπτό
Το πιο αδιάφορο φιλί μαζί και κάτι μαγικό
Πώς το αντέχεις να πετάς όλα όσα κάναμε δικά μας
Πες μου στ’ αλήθεια πώς μπορείς να λες πώς σίγουρα θα βρεις
Κάτι καλύτερο από μας
Η καθημερινότητά μας ήταν η αιτία και το νόημα της ζωής
Η καθημερινότητά μας είχε αξία πιο μεγάλη ό,τι κι αν πεις
Από οποιαδήποτε καινούργια εμπειρία
Από οποιαδήποτε αγάπη της στιγμής
Να το θυμάσαι όσο ζεις
Να το θυμάσαι όσο ζεις...

Το `χα πιστέψει και το ζωή μου έβαζα στοίχημα
Ότι εσύ μια εξαίρεση θα ήσουν στον κανόνα
Και έμεινα δίχως φωνή με μάτια ορθάνοιχτα
Ξαφνικά να σε κοιτώ σαν μαγική εικόνα
Ν’ ανοίγεις την πόρτα, να λες πως λυπάσαι
Έτσι απλά...