Δε θέλω να σε ξαναδώ,
δε θέλω να σε ξαναδώ ποτέ μπροστά μου
είναι σκληρό, δεν μπορώ,
δεν το μπορώ να σ’ έχω πια στην αγκαλιά μου.

Εξαφανί - σου το `χα πει
πως θα με δεις ξανά και δε θα με γνωρίσεις,
σου το `χω πει χίλιες φορές
πως δεν υπάρχει πλέον δρόμος να γυρίσεις.

Πες πως έχω πεθάνει, πες πως έχω χαθεί,
πες πως ήτανε πλάνη, πες πως δεν ήμουν εκεί.
Πες πως έγινα σκόνη, σύννεφο και βροχή,
πες πως ξύπνησες μόνη ένα κρύο πρωί.

Φεύγω από δω και δε γυρίζω,
στο λάκο με τα φίδια δε θα πέσω πάλι
θα λυτρωθώ απ’ το κενό
κι απ’ τη φριχτή μιζέρια που σε περιβάλλει.

Και μην τολμήσεις να περά -
και μην τολμήσεις να περάσεις απ’ το σπίτι
θα βρεις την πόρτα μου κλειστή
και τη ζωή μου σφραγισμένη με το σύρτη.

Πες πως έχω πεθάνει.......

Ξέχασέ με πια, δεν υπάρχω πια.
Ξέγραψέ με πια, δεν υπάρχω πια.
Δεν υπάρχω πια.
Δεν υπάρχω πια...

Δε θέλω να σε ξαναδώ,
δε θέλω να σε ξαναδώ ποτέ μπροστά μου,
τα λάθη σου δε συγχωρώ
κι ας σου `χω δώσει σε μια νύχτα την καρδιά μου.