Δε θέλετε ν’ ανοίγεστε,
νομίζετε πως κρύβεστε,
στα μάτια μου όμως γίνεστε
το πιο ανοιχτό βιβλίο.

Τις μάσκες κατεβάζετε
και όλοι ίδιοι μοιάζετε,
σαν ψέματα που δίδαξε
του βίου το σχολείο.

Βιαστείτε να κρυφτείτε,
γιατί ίσως να βρεθείτε
σε στίχους, σε τραγούδι,
σε ποίημα ή πεζό.

Βιαστείτε κι αν σωθείτε,
κάθε ζωή που ζείτε,
αφήστε τη να φύγει
προτού τη βρω εγώ.

Ανάμεσά σας πέρασα,
για να ξεφύγω γέρασα,
μεγάλωσα και φόρεσα
σπασμένο προσωπείο.

Σαν δούρειος ίππος έζησα
για χρόνια κι αφού επέζησα,
κατέγραψα όσα αντίκρυσα
σ’ ένα κλειστό βιβλίο.