Είν’ ο αέρας που τα βράδια μου σφυράει
Είν’ η καρδιά μου που φρικτά σε αγαπάει
Είν’ η ζωή μας που αφήσαμε και πάει
μια φλέβα έρωτα που σπάει και χτυπάει

Είναι το φως σου που μ’ αγγίζει και ανθίζω
είναι που έμαθα στο τίποτα να ελπίζω
είναι που έπαψα την τύχη μου να βρίζω
μια τύχη άτυχη που πια δεν την γνωρίζω

Σε θέλω, σε θέλω
με ντύνω, με στολίζω
πάρε με, με χαρίζω

Σε θέλω, σε θέλω
σε `σένα που ελπίζω
σε `σένα με χαρίζω

Είναι τα μάτια σου που κλείνεις και τρομάζω
είναι που μέσα σου σαν χρώμα ξεθωριάζω
είναι που θέλω το κορμί σου και διστάζω
μη φύγει τ’ όνειρο καθώς θα σ’ αγκαλιάζω

Είν’ η κορδέλα σου που φέρνει το άρωμά σου
αυτή που μάζευες τις νύχτες τα μαλλιά σου
νύχτες που σ’ έπινα στα bar της αγκαλιάς σου
σήκω ξημέρωσε θ’ αργήσεις στην δουλειά σου...

Σε θέλω...