Μη μιλάς, μη γελάς, με τρομάζεις
Μην κοιτάς, μη ρωτάς, μας ταράζεις

Στη γωνιά μ’ ένα πόδι στο χώμα
Ονειρέψου σιωπές δίχως χρώμα

Στάσου εκεί προσοχή μη σαλεύεις
Μην ακούς τους θεούς, μας μπερδεύεις

Στη γωνιά μ’ ένα πόδι στο χώμα
Ονειρέψου σιωπές δίχως χρώμα

Νοσταλγός ενός απόμακρού τόπου
Ναυαγός κάπου στα πλάνα του τρόπου
Σε οθόνες χαρακτήρες να φτιάχνω
Με κουμπιά τα όνειρά μου να γράφω

Σε κοπάδια απ’ ανθρώπους που κλαίνε
Με πουλάνε, με χτίζουν, το γιατί δε μου λένε
Κι όταν βγαίνω με τραγούδι στο στόμα
Χαμηλώνουν της φωνής, της ζωής τον αγώνα

Δεν μιλώ, δε γελώ σε τρομάζω
Δεν κοιτώ, δε ρωτώ σας ταράζω
Στη γωνιά μ’ ένα πόδι στο χώμα
Να ζητώ ηδονές στα χαμένα μου χρόνια

Στέκω εδώ, σαν παιδί ζωγραφίζω
Προσπαθώ το μυαλό μου να οπλίζω
Είμαι αυτός που δε θέλει ν’ αλλάξει
Είμαι αυτός που φωνάζει

Στη γωνιά μ’ ένα πόδι στο χώμα
Ονειρέψου ζωές δίχως σώμα

Είμαι αυτός που δεν μπορείς να αγγίξεις
Είμαι αυτός που δεν μπορείς να στηρίξεις
Είμαι αυτός που δεν μπορείς ν’ αγαπήσεις
Είμαι αυτός που δεν μπορείς να μισήσεις

Είμαι αυτός που δε θέλει ν’ αλλάξει
Είμαι αυτός που δε θέλει την τάξη
Είμαι αυτός που ζητάει την πράξη
Είμαι αυτός, ναι και είμαι εντάξει

Είμαι αυτός που δε θέλει να σβήσει
Είμαι αυτός που ζητάει να ζήσει
Είμαι αυτός που δεν έχει να χάσει
Είμαι αυτός που δεν μπορεί να ξεχάσει

Είμαι αυτός που δε θέλει τα λόγια
Είμαι αυτός που δεν έχει εμπόδια
Είμαι αυτός που σου φεύγει απ’ τα χέρια
Είμαι αυτός που ταξιδεύει στ’ αστέρια

Μη μιλάς, μη γελάς, μην κοιτάς
Μη μιλάς, μη γελάς, μην κοιτάς
Μη μιλάς, μη γελάς, μη ρωτάς.....