Χάρισμά σου ό,τι ζητάς, ό,τι ζητάς.
Δικό σου, τίποτε δε μένει να θυμάμαι.
Μόνο τα ρούχα ...βιαστικά να τα φοράς,
και εγώ στη σκέψη πως θα φύγεις, να φοβάμαι.

Χάρισμά σου ό,τι ζητάς, ό,τι ζητάς.
Ποτέ δε θέλησα να μου χαρίσεις κάτι,
ούτε σε ρώτησα "ποιον άλλον αγαπάς".
Μόνο το βήμα σου να ακούω, στο σκαλοπάτι.

Και ξέβαψαν οι μέρες μας, στη λήθη και στο χρόνο.
Ξεθώριασε η εικόνα σου, μα ακόμα φέρνει πόνο.
Όλα όσα ζήσαμε μαζί, γίναν νερά στα μάτια,
που έσβησαν το βήμα σου από τα σκαλοπάτια.

Χάρισμά σου ό,τι ζητάς, ό,τι ζητάς.
Επί τροχάδην τα φιλιά δίχως κουβέντες.
Ύστερα, ο έρωτας να ιδρώνει τα μαλλιά...
"Η αγάπη", έλεγες, «δε θέλει να'χει αφέντες..»

Χάρισμά σου ό,τι ζητάς, ό,τι ζητάς.
"Μη με κοιτάς τώρα που φεύγω..", είπες μια μέρα.
Ψεύτρα ζωή, όσα αγαπάμε τα σκορπάς.
Τα κάνεις βήματα που σβήνουν στον αέρα.

Και ξέβαψαν οι μέρες μας...

Χάρισμά σου ό,τι ζητάς, ό,τι ζητάς.
Ποτέ δε θέλησα να μου χαρίσεις κάτι,
ούτε σε ρώτησα "ποιον άλλον αγαπάς"
Μόνο... να σ'άκουγα άλλη μια στο σκαλοπάτι.