Σ’ είδα πάλι στ’ όνειρό μου,
ξαναγύρισα στα χρόνια τα χρυσά,
στην ανηφοριά του δρόμου,
σ’ είδα πάλι στ’ όνειρό μου,
τ’ άρωμά σου ξαναμύρισα.

Μα ήταν όνειρο κι εχάθη,
μια στερνή χαρά,
μέσα στης νυχτιάς τα βάθη
έκανε φτερά, έκανε φτερά.

Σ’ είδα πάλι σαν και πρώτα,
όμορφο, γλυκό, παλιό μου σπιτικό,
σ’ είδα πάλι σαν και πρώτα,
με τ’ αγιόκλημα στην πόρτα,
την γαζία, τον βασιλικό.

Μα ήταν όνειρο κι εχάθη,
μια στερνή χαρά,
μέσα στης νυχτιάς τα βάθη
έκανε φτερά, έκανε φτερά.

Σ’ είδα πάλι στ’ όνειρό μου,
περβολάκι μου, ωραίο μου νησί,
πίσω απ’ το παράθυρό μου,
χτες το βράδυ στ’ όνειρό μου,
σ’ είδα πάλι, νιότη μου χρυσή.

Μα ήταν όνειρο κι εχάθη,
μια στερνή χαρά,
μέσα στης νυχτιάς τα βάθη
έκανε φτερά, έκανε φτερά.