Δυο μήνες περάσαν χωρίς να με βλέπει και λέει
πως μ’ έχει ξεχάσει, για μένα, τις νύχτες, δεν κλαίει,
ξημερώματα γυρνάει, την καρδιά του ξεγελάει
και στη μοναξιά του με ζητάει.

Πονάει, πονάει, για μένα ρωτάει
και σπάει ό,τι βρίσκει μπροστά του,
πονάει, πονάει γιατί μ’ αγαπάει
και κλαίει για μένα η καρδιά του.

Μαθαίνω τι κάνει, με άλλες τα βράδια γυρίζει,
γελάει, μα ξέρω πως μέσα του πάντα δακρύζει,
ξημερώματα γυρνάει, την καρδιά του ξεγελάει
και στη μοναξιά του με ζητάει.

Πονάει, πονάει, για μένα ρωτάει
και σπάει ό,τι βρίσκει μπροστά του,
πονάει, πονάει γιατί μ’ αγαπάει
και κλαίει για μένα η καρδιά του.