Νιώθεις ανήμπορος να πέφτεις απ’ τ’ αστέρια
κι η πρώτη νιώτη σου κρυμμένη σε λημέρια,
έχει αφεθεί αμαχητί στα δυο σου χέρια.

Μα είναι η ζωή μου λιμάνι,
σ’ αυτή δραπετεύω όταν όνειρα κλέβω,
στη γη που πέφτω κάπου κρύβεται η αγάπη.

Τραγούδα μαζί μου, αυτή είναι η ζωή μου
σε ένα κόλπο στημένο να συνέλθω απ’ το σοκ
στις κιθάρες μου το ροκ, στα μυαλά ηλεκτροσόκ
να ξυπνήσω τον κόσμο ν’ αλλάξω.
Τραγούδα μαζί μου αυτή είναι η ζωή μου
αυτή είναι η ζωή μου κι είναι μόνο δική μου.

Τόσο καιρό νιώθεις το βήμα να βαραίνει
με τη συνείδηση στα πόδια σου δεμένη,
το καθαρό της λογικής σου αρρωσταίνει.

Μα είναι η ζωή μου χρυσάφι,
εγώ την ξοδεύω, μπελάδες γυρεύω,
όση απόσταση κι αν πήρα πήγε στράφι.