Αυτές τις πόρτες τις θες ανοιχτές ή να τις κλείσω.
γράφω τα γράμματα μισά, μην κάνεις πίσω.
Άσε τα χέρια σου να μπούνε στο σκοτάδι
μόνο αυτά μπορούν να με διαβάσουν.
Πώς έχασα κρατώντας φούλ του άσου
και ζω από τότε σε τούτο το ρημάδι.

Πέφτει ένα αστέρι, πόσο ακόμα λες να πέφτει,
βάζω υπότιτλους, κοιτάζω τον καθρέφτη.
Δυο τρία βράδια τώρα χάνομαι στις στέπες,
χτύπα το πιάνο δυνατά να βρω το δρόμο,
όλα τα γνώρισα όταν γνώρισα τον τρόμο,
τώρα καπνίζω με τα χέρια μου στις τσέπες.

Χτύπα το πιάνο,
χτύπα το πιάνο δυνατά.

Με πιάνει μία από κείνες τις μανίες,
βλέπω συνέχεια ρώσικες ταινίες.
Περνούν οι ώρες με τους ήχους της προπέλας,
ξέρω, τα μάτια σου γυρνούν στο πρακτορείο,
ένα λιοντάρι ξαπλωμένο σε φορείο,
βλέπει να καίει το βόρειο σέλλας