Έλεγα πως ήσουν διαφορετικός
και μαζί σου θα `βρισκα μιαν άκρη,
πίστευα πως ήσουν της ζωής μου φως,
όλα τα `καψες μέσα σ’ ένα βράδυ.

Εγώ σιγά μην κλαψω γαι να σε ξεπεράσω,
στα πόδια σου μην πέσω να σε παρακαλέσω.

Είσαι μωρό μου απαράδεκτος,
πώς σκέφτηκες κορόϊδο να με πιάσεις,
όσο και να το παίζεις άνετος,
στο τέλος θα πονέσεις αν με χάσεις.

Νόμιζα πως θα αλλάξεις διαγωγή,
μα βαρέθηκα, στο `πα, πλέον φτάνει,
κοίτα, συμμορφώσου, πριν με δεις αλλιώς,
δεν ανέχομαι κι άλλο ψέμα, φτάνει.

Γι’ αυτό, σιγά σου λέω, μην κάνεις τον ωραίο,
εγώ δε θα γυρίσω για να σε συγχωρήσω.

Είσαι μωρό μου απαράδεκτος,
πώς σκέφτηκες κορόϊδο να με πιάσεις,
όσο και να το παίζεις άνετος,
στο τέλος θα πονέσεις αν με χάσεις.

Σιγά μη χάσω, σιγά μην κλάψω,
σιγά μη σκάσω για να σε ξεπεράσω.

Είσαι μωρό μου απαράδεκτος,
πώς σκέφτηκες κορόϊδο για να με πιάσεις,
όσο και να το παίζεις άνετος,
στο τέλος θα πονέσεις αν με χάσεις.