Στη χώρα των Τευτόνων δέκα χρόνια εργάτης
κάποιος Ασιάτης στις διακοπές
στο χώμα των προγόνων γυρνούσε, στο τιμόνι
μιας μεταχειρισμένης μερσεντές.

Μαζί του φορτωμένες στη σκεπή
οι παραδόσεις, το ατζέμ και η σιωπή
τού γύφτου στο χορό των αθανάτων
κι απάνω ένα καινουργές
στιλπνό, φανταχτερό, πρωτοφανές
πλυντήριο των πιάτων.

Νύχτωνε. Για να ξεκουραστεί,
να φάει και να κοιμηθεί,
να περάσει το βράδυ,
σταμάτησε σ’ ένα χωριό
νταλικοδρόμιο σωστό
κοντά στο Βελιγράδι.

Περνούσανε μεσάνυχτα από `κεί
δύο Γιουγκοσλάβοι οπαδοί
του Ερυθρού Αστέρα
και το πλυντήριο έκανε φτερά
και το πρωί έσκουζε κάποιος γοερά
«μου κλέψαν τη μητέρα…»

Κι όποιος δεν κατάλαβε αυτό τί πάει να πει
κάποιος που κατάλαβε ας του εξηγήσει
πως πέθανε η γριά εκεί κι αυτός μην την αφήσει
στη μερσεντές τη φόρτωσε πίσω για να θαφτεί.

Κι αν πεθάνω στα ξένα πίσω μη με φέρετε
σε ξένους τόπους έζησα κι άλλες πατρίδες είδα
κι εκείνο που κατάλαβα σας λέω να το ξέρετε
η μοναξιά και η προσφυγιά μαμά δεν έχουνε πατρίδα.

Στη χώρα των Τευτόνων δέκα χρόνια εργάτης
κάποιος Ασιάτης στις διακοπές
στη χώρα των προγόνων γυρνούσε, στο τιμόνι
μιας μεταχειρισμένης μερσεντές…