Σταγόνα στον ωκεανό ήμουν, αγάπη μου, κι εγώ,
πρωτού τα χείλη σου τα δυο να τα φιλήσω,
μα τώρα, έγινα βροχή, έγινα μπόρα δυνατή,
κι όλο τον κόσμο, αν σε χάσω, θα τον πνίξω.

Μ’ έκανε η αγάπη σου
οχυρωμένο κάστρο
για να υπερασπίζομαι
της ομορφιάς σου τ’ άστρο,
και μόνο αν με γκρεμίσουνε,
τότε πια, θα σε χάσω.

Από το πρώτο σου φιλί, χρυσό, απόκτησα, σπαθί
και την καλή σου την καρδιά έχω ασπίδα,
τώρα μ’ αρέσει η ζωή, τώρα που μου `δωσες εσύ
με την αγάπη σου, κουράγιο και ελπίδα.

Μ’ έκανε η αγάπη σου
οχυρωμένο κάστρο
για να υπερασπίζομαι
της ομορφιάς σου τ’ άστρο,
και μόνο αν με γκρεμίσουνε,
τότε πια, θα σε χάσω.