Η νύχτα θα φύγει μα ποιος με προσέχει,
στα μάτια μου πάλι θολή η μοναξιά,
ο πόνος μεγάλος και μέσα μου βρέχει,
κι απόψε θα κλάψω για σένα ξανά.

Εσύ έχεις φύγει κι εγώ τι να κάνω,
ετούτος ο δρόμος δεν έχει αυγή,
παραίσθηση έχω, σε βλέπω, σε χάνω,
και νιώθω πως είμαι μονάχος στην γη.

Σε βλέπω, σαν φύλλο, να τρέμεις μπροστά μου,
κι εγώ σου φωνάζω, "σταμάτα, πού πας",
και πέφτουν, τις νύχτες, φωτιές στα όνειρά μου,
χαμένο παιχνίδι, κι αυτό, μιας βραδιάς.

Εσύ έχεις φύγει κι εγώ τι να κάνω,
ετούτος ο δρόμος δεν έχει αυγή,
παραίσθηση έχω, σε βλέπω, σε χάνω,
και νιώθω πως είμαι μονάχος στην γη.