Εσύ επρόδωσες τον έρωτά μου,
εσύ εγκρέμισες τα όνειρά μου,
μεγάλο, μου `κανες, κακό,
πήρες το γέλιο μου και τη χαρά μου,
φαρμάκι έριξες μέσ’ στην καρδιά μου,
μα εγώ, ακόμα σ’ αγαπώ.

Τα μάτια μου κλαίνε, τα χείλη μου λένε,
γιατί τόσο να σ’ αγαπώ,
μου λείπει το θάρρος και έγινα βάρος
στον ίδιο μου τον εαυτό,
μου λείπει το θάρρος και έγινα βάρος
στον ίδιο μου τον εαυτό.

Εσύ μου γνώρισες την στενοχώρια,
εσύ το θέλησες και ζούμε χώρια,
γιατί το έκανες αυτό,
όλοι μου λένε πια να σε ξεχάσω,
να μην με νοιάζει και να ησυχάσω,
μα, πώς μπορεί να γίνει αυτό.

Τα μάτια μου κλαίνε, τα χείλη μου λένε,
γιατί τόσο να σ’ αγαπώ,
μου λείπει το θάρρος και έγινα βάρος
στον ίδιο μου τον εαυτό,
μου λείπει το θάρρος και έγινα βάρος
στον ίδιο μου τον εαυτό.