Κοίτα ψηλά τον ουρανό που μας σκεπάζει
μια έχει σύννεφα και μια είναι γαλανός
κι αν έχει σύννεφα δεν βιάζονται καθόλου,
είναι μεγάλα ή εσύ είσαι μικρός.

Κοίτα τους γλάρους πώς πετάνε δίχως κόπο,
χωρίς να κάνουνε ποτέ γυμναστική
κι όμως πετάνε κάθε τόσο σ’ άλλο τόπο
εδώ και χρόνια και πολύ πριν γεννηθείς.

Οοο, ποιος έφτιαξε ρωτώ τον κόσμο με αγάπη και σοφία.
Οοο κι εγώ στέκομαι εδώ γεμάτος θαυμασμό και απορία.

Κοίτα το βράχο μες στης θάλασσας την άκρη,
αν τον ρωτούσες πόσα θα `χε να σου πει.
Κοίτα το κύμα πώς τον δέρνει εδώ και χρόνια
και όμως στέκεται κι ακόμα είναι εκεί.

Κοίτα τα ζωα που στην άγρια ζούνε φύση,
άγρια είναι για να προστατευτούν
και όμως άγρια τα έχουμε βαφτίσει
γιατί σκοτώνουν όταν πρέπει να τραφούν.

Οοο......

Κοίτα απ’ τη νύχτα πώς αργά γεννιέται η μέρα,
κοίτα τη μέρα πώς στη νύχτα θα χαθεί,
κοίτα σιγά σιγά πώς βγαίνουνε τ’ αστέρια
εδώ και χρόνια και πολύ πριν γεννηθείς.

Αυτός ο κόσμος είναι ομορφιά γεμάτος
κι αν έχει άσχημα η ασχήμια είμαι εγώ,
γιατί είμαι άνθρωπος και έκανα το λάθος
να θεωρώ πως είμαι ο πιο σημαντικός.

Οοο, δεν έφτιαξα εγώ τον κόσμο αυτό με τάξη και σοφία.
Οοο κι εγώ στέκομαι εδώ γεμάτος θαυμασμό και απορία.