Όταν σου λείπει κάτι που δεν έχεις,
πάντα χτυπάς εκεί που θα πονάς,
έμπειρα τα χτυπήματα αντέχεις,
την πείνα μου τη χόρτασες με μιας.

Όσα σου λέω, ν’ αποκρούσεις τρέχεις
κι αν μοιάζουνε λόγια της Χαλιμάς,
ποτέ δε χάνεις κάτι που δεν έχεις,
πες μου, αν θέλεις ότι μ’ αγαπάς.

Παλεύω με τα κύματα
κι εσύ δεν μ’ αγαπάς,
του τραγουδιού μου νήματα
αρχίζεις να κεντάς.
Στο σκοτεινό μου ουρανό
αστράφτει καταιγίδα,
βλέπω τα λόγια που θα πω
και λέω όσα είδα.

Όταν ζητάω το χρόνο να καλέσεις
κι εσύ μου δίνεις όσο χρειαστεί,
όταν με `'ρίχνεις'’ για να προκαλέσεις
στην απουσία λίγη προσοχή.

Θα σου μετρώ τα χρόνια με σταγόνες,
θα σ’ αγαπώ και θα σ’ ευχαριστώ
και θα αφήνομαι λιγάκι στους αιώνες,
χρωματιστά κι εκφραστικά να δικαστώ.