Ξύπνησα εφτά φορές για ακόμα μια μέρα,
φόρεσα το πρόσωπο που πάει για δουλειά
κι ο καθρέφτης δε μιλιέται, ούτε καλημέρα
κινητό, τσιγάρα, πορτοφόλι και κλειδιά.

Με μισόκλειστα τα μάτια βάζω μπρος τ’ αμάξι,
δύο στοπ παραβιάζω, μούτζες στα παρμπρίζ
κι όλο σκέφτομαι αυτό το χάλι πώς θ’ αλλάξει
κι απαντήσεις ψάχνω σε σταυρόλεξα και κουίζ.

Πρωινό τραγούδι
κάνε με να ξεχαστώ,
να ονειρεύομαι τις μέρες
που θα βγαίνω όταν θέλω εγώ.

Τρία τέταρτα στο δρόμο, όπου να `ναι φτάνω,
ξέρω πως σε λίγο η ώρα θα περνά αργά
και κουμάντο σε καπνό, χαρτάκια, φίλτρα κάνω,
για καφέ στο κυλικείο περιμένω στην ουρά.

Επιτέλους στο γραφείο παίρνω θέση μάχης,
για οκτώ ωρίτσες βυθισμένος στα χαρτιά,
στα τηλέφωνα θα λείπω, κάπου πήγε, θα `ρθει
και στιχάκια θα σκαρώνω εγώ στα μουλωχτά.