Πες μου, πες μου πώς τα λάθη βγάζουν στο σωστό
Απ’ τα τόσα πάθη πες με ποιο να σκεπαστώ
Δείξε μου τον δρόμο που δε βγάζει σε γκρεμό να περπατώ.
Το «για πάντα» πες μου, πες μου πώς το συζητάς
Μες στο αίμα μου ζωή και θάνατο σκορπάς
Φεύγεις δίχως να σε νοιάζει, πως γιατί ό,τι χρωστάς πληρώνω εγώ
Εγώ που αφήνω ορθάνοιχτα βλέμματα, χάδια, ψέματα.

Κανείς δεν ξέρει αν η ζωή σε φέρει
Κι ας έχει ανάγκη η πληγή να βρει μαχαίρι
Κανείς δεν ξέρει πόσο μου λείπεις
Πόση ανάγκη έχει η ψυχή να μην εγκαταλείπεις
Ξέρω πώς νιώθεις, πόσο φοβάσαι
Χίλιες φορές με προσπερνάς και χίλιες πίσω να σαι
Και να `χω μόνο το άδειο σου βλέμμα
Να με κοιτάς από μακριά και να μου καις το δέρμα

Πες μου, πες μου τι μου λείπει, τι δεν είχα εγώ
Που ψαξα να βρω για σένα κι άλλον εαυτό
Μα δεν έχει σημασία όπως κι αν το δω,
τελειώνει εδώ
Λέξεις βρες μου, κάνε κάτι για να ζεσταθώ
Στις σιωπές σου δε χωράω ούτε να σταθώ
Μια μακραίνεις και τρομάζω να σ’ ονειρευτώ
Μια ζεις εδώ
Εσύ που αφήνεις ορθάνοιχτα βλέμματα, χάδια, ψέματα

Κανείς δεν ξέρει αν η ζωή σε φέρει
Κι ας έχει ανάγκη η πληγή να βρει μαχαίρι
Κανείς δεν ξέρει πόσο μου λείπεις
Πόση ανάγκη έχει η ψυχή να μην εγκαταλείπεις
Ξέρω πώς νιώθεις, πόσο φοβάσαι
Χίλιες φορές με προσπερνάς και χίλιες πίσω να σαι
Και να `χω μόνο το άδειο σου βλέμμα
Να με κοιτάς από μακριά και να μου καις το δέρμα