Τρομαγμένη, κάθησα μέσα στ'αυτοκίνητο
κάπου στα μεσάνυχτα και παραμιλούσα
το τιμόνι με κρατούσε πάλι όρθια
κι ο καθρέφτης με κοιτούσε που κοιτούσα

Πριν από λίγο είχα φύγει απ'το σπίτι σου
δε πάει άλλο μου'χες πει... πριν από λίγο
μια τελεσίδικη απόφαση που πόνεσε
γι'αυτό και ζήτησα διέξοδο να φύγω και για να ξεφύγω...

Νυχτοπερπάτησα, μέθυσα, τα'σπασα
πίσω μου άφησα τα δήθεν σου λυπάμαι
Νυχτοπερπάτησα, πόνεσα, κάπνισα
απ'τα αποτσίγαρα τη τζούρα που φοβάμαι

Νυχτοπερπάτησα, φώναξα, τα'σπασα
σε κάθε θρύψαλο γυαλιού και μια βρισιά μου
με είπες ασήμαντη, αχ βρε αλήτη μου
ποτέ δεν άκουσες τι σου'πε η καρδιά μου

Νυσταγμένο έρωτα που αποκοιμήθηκε
έτσι τον ονόμασα, να σε ταπεινώσω
δε μ’ αγάπησες ποτέ μη κοροϊδεύεσαι
ήσουν ψέμα που σε δίνουν όσο όσο... και για να ξεδώσω

Μα, θα πάθεις όσα έπαθα
θα κλάψεις, όσο έκλαψα
γυρίζει ο τροχός και θα το ζήσεις
θα δεχτείς από τον έρωτα χαστούκια αφανέρωτα
και θα νυχτοπερπατήσεις