Σε μια στάση λεωφορείου σκοτεινή
η μόνη ανάσα μες στη νύχτα η δικιά μου.
Ένα ατύχημα τροχαίο στη στροφή,
ένα δυστύχημα και εγώ στη μοναξιά μου.

Μένω μονάχος μου στην άκρη αυτού του δρόμου,
στην αγκαλιά μου μόνο η σιωπή.
Μένω μονάχος μου χαμένος στο όνειρό μου.
δύσκολη ώρα πάντα η αυγή.

Και δεν περνάει ένα ταξί για να με πάρει,
ένας γνωστός κοντά μου να σταθεί,
δεν ψάχνω θαύματα, ούτε ζητάω χάρη,
ψάχνω έναν φίλο να με θυμηθεί.

Γύρω μου φώτα μα η νύχτα είναι βαριά,
κάθε μου ήττα πάλι με στοιχειώνει,
μα εγώ έχω μέσα μου μια μικρή καρδιά
που όσο περνάει η νύχτα, μεγαλώνει.

Περνούν οι ώρες και εγώ χάνομαι
και ό,τι είχα διώξει, γύρω μου αισθάνομαι.
Σε ένα παγκάκι χαράζω σχήματα,
πράσινοι δείκτες, κόκκινα σήματα.