Σε μιάς Δευτέρας το κατάρτι
μπήκε ο καιρός κι αρμένισε.
Μέχρι να έρθει η Τετάρτη,
μικρό κορίτσι σ’ ένα ναύτη,
μαντήλι άσπρο ανέμισε.

Σε κάποιας Τρίτης την αρμύρα
τα μάτια σου θυμήθηκα
και με της θάλασσας τα μύρα,
Παρασκευή ήρθε η πλημμύρα,
στα βράχια σου κοιμήθηκα.

Σε κάποιας Πέμπτης τ’ Άγιο κύμα
τα δίχτυα μου ξαπλώσανε.
Σαββάτο πήραν τα κλειδιά μου,
δυο χελιδόνια απ’ την καρδιά μου,
την Κυριακή στα δώσενε.