Μια παλιά φωτογραφία
ξεχασμένη στη γωνία
είδα χτες αργά να με κοιτάζει.
Είδα το χαμόγελό σου
να μου λέει "παραδώσου"
κι όπως η βροχή το δάκρυ στάζει.

Σ’ έχασα λοιπόν και δεν μπορώ
να πιστέψω πως ακόμα ζω.

Μες στο άδειο σπίτι γυρίζω
και τα πράγματά σου αγγίζω.
πως δεν έχεις φύγει νομίζω, μάτια μου.

Μες στο άδειο σπίτι μεθάω
κι ό,τι βρω μπροστά μου το σπάω.
Έλα, μην αργείς, σ’ αγαπάω, μάτια μου.
Γύρισε, μάτια μου.

Μια παλιά φωτογραφία
με ρωτάει με αγωνία
πώς μπορώ να ζω χωρίς εσένα.
Μα δεν ξέρει την αλήθεια
ότι ζω από συνήθεια
και ότι σ’ αγαπώ απελπισμένα.

Σ’ έχασα λοιπόν και δεν μπορώ
να πιστέψω πως ακόμα ζω.

Μες στο άδειο σπίτι γυρίζω ...