Στη Γκρίζα Πόλη που αγάπησα εσένα,
είμαι ο μόνος που `χει μείνει -για φαντάσου!-
Γίναν’ οι δρόμοι μονοπάτια μαγεμένα,
δεν ξέρω αν φεύγω ή αν έρχομαι κοντά σου…

Στη Γκρίζα Πόλη που σε αγαπώ ακόμη,
ακολουθώ με την ηχώ τα βήματά σου
μα εκεί στου δρόμου τα μισά, αλλάζω γνώμη,
πάω εκεί που με πηγαίνει τ’ άρωμά σου…

Στη Γκρίζα Πόλη που σε βρίσκω και σε χάνω,
ένας αέρας τραγουδάει στα στενά,
ό,τι αγαπάς -απ’ τη ζωή σου παραπάνω-
θα `ναι για πάντα και παντού και πουθενά…
Στη Γκρίζα Πόλη…

Όταν σφυρίζει τ’ αποχωρισμού το τρένο,
πέφτει στην πόλη με το σούρουπο η σκιά σου
και εγώ σαν άγαλμα μονάχος να προσμένω,
σε μια πλατεία που `χω δώσει τ’ όνομά σου…

Στη Γκρίζα Πόλη που σε βρίσκω και σε χάνω,
ένας αέρας τραγουδάει στα στενά,
ό,τι αγαπάς -απ’ τη ζωή σου παραπάνω-
θα `ναι για πάντα και παντού και πουθενά…
Στη Γκρίζα Πόλη…

Στη Γκρίζα Πόλη που αγάπησα εσένα,
είμαι ο μόνος που `χει μείνει -για φαντάσου!-
Γίναν οι δρόμοι μονοπάτια μαγεμένα,
δεν ξέρω αν φεύγω ή αν έρχομαι κοντά σου…