Πέρασε η ώρα πια, μα πού είσαι επιτέλους;
μου'χες πει από νωρίς πως θα ήσουνα εδώ
Θα σου πω, σαν σε δωνα προσέχεις, αγγελέ μου
κι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό...

Έχω χρέος, ευθύνη, να γράψω, να εξηγήσω
νιώθω βάρος στη ψυχή μου, μικραίνουν οι αντοχές μου
Έφυγα δίχως αντίο, δίχως να κοιτάξω πίσω
μα σαν άντρας παίρνω ευθύνη για τις επιλογές μου

Έτσι θα'ναι, λυπάμαι, μα δε θα το δεις
στο λόγο μου σ'αγάπησα, κι αυτό είναι που μετράει
κι όταν δίνω λόγο λέω αλήθεια, είμαι σαφής,
γι'αυτό κι απομακρύνθηκα, θες να'μαι ειλικρινής;

Αυτοκτονούν οι έρωτες, αυτό έχω μάθει
ίσως και να συνέβαλα με τα δικά μου πάθη
ίσως και να βοήθησες με τα δικά σου λάθη
ίσως από λουλούδι σου να έγινα αγκάθι

Αγάπη, τι τραγωδία, τι κωμωδία
διαβολική ή αγγελική; Αυτή είναι η απορία
είμαστε παιχνίδια των θεών που μας θυμούνται
κάθε φορά που πρέπει να γίνει μία θυσία

Έτυχε στο βωμό τώρα ν'ανέβεις εσύ
για να ματώσω την καρδιά σου σε ρόλο θυσιαστή
κι απ'το αίμα που κυλούσε και πότιζε το βωμό
άφησα να γεννηθεί ένα τραγούδι παιδικό...

Πέρασε η ώρα πια, μα πού είσαι επιτέλους;
μου'χες πει από νωρίς πως θα ήσουνα εδώ
Θα σου πω, σαν σε δω
να προσέχεις, αγγελέ μου
κι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό...

Συσπώνται οι μύες μου, καθώς αγγίζω το μικρόφωνο
τραγούδι που δεν είναι φτιαγμένο για ραδιόφωνο
τραγούδι για εσένα, μόνο για σένα
και συ αρνείσαι να καταλάβεις τα δεδομένα

Στο μυαλό μου η φωνή σου, λόγια οργισμένα
στο μυαλό μου η μορφή σου, χωρίς εμένα
σ'έκανα τραγούδι, όχι για να τ'ακούς
σ'έκανα τραγούδι για να'μαστε πάντα ένα

Παιδικές ψυχές μέσα σε σώματα ενηλίκων
χαμένοι στην Αθήνα των μυρίων κατοίκων
πες μου πάλι πως είμαι ο πιο αδύναμος των κρίκων
ότι είμαι ένα πρόβατο απ'τη γεννιά των λύκων

Βρίσε με, φώναξε, δε με πειράζει
για το μέλλον που μας στέρησα, για όλο σου τον πόνο
Άλλοι ξημερώνονται κι άλλοι εξημερώνονται
κι εγώ στο ξημέρωμα γράφω για σένα μόνο

Σ'ενοχλεί που μας για μας τραγουδώ και δε γυρνώ;
Συγγνώμη σου ζητώ, αλλά κάνω το σωστό
έχω ευθύνη να'μαι εντάξει στο δικό μου εαυτό
κενό ταξίδι ξεκινώ δίχως νέο προορισμό

Εγώ σ'αγάπησα εδώ κι εδώ σ'αφήνω
τόση τέχνη έχω και τόση τέχνω απόψε δίνω
πήρα το εφήμερο, το έκανα αιώνιο
και μ'ένα παιδικό φιλί στο μέτωπο σε κλείνω

Πέρασε η ώρα πια, μα πού είσαι επιτέλους;
Μου'χες πει από νωρίςπως θα ήσουνα εδώ..
Θα σου πω, σαν σε δωνα προσέχεις, αγγελέ μου
κι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό

Λουλουδάκι πορφυρό θα σου δώσω άγγελε μου
να το δέσεις στα μαλλιά ιερό και φυλαχτό
Θα σου πω, σαν σε δω
να προσέχεις, αγγελέ μου
κι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό