Σαν τα νερά που λιμνάζουν στο δρόμο
Στέκουν οι μέρες και δεν λένε να περάσουν
Καθώς οι σκέψεις μου στέγνωσαν στο χρόνο
Και τ ’ όνομά σου δε θυμούνται να γιορτάσουν

Όπως τα σύννεφα μου έκρυψες τον ήλιο
Και βλέπω γκρίζο ουρανό κι όχι γαλάζιο
Μοιάζουν σταγόνες της βροχής κάθε Απρίλιο
τα δάκρυά μου όπως κυλούν και ξεθωριάζω

Κι όταν ο ήλιος ξεπροβάλλει απ ’ τη θλίψη μου
Τότε οι δρόμοι απο σένα θα φωτίζουν
Χιλιάδες χρώματα θα ντύνω με τις σκέψεις μου
Κάθε Απρίλη με χαρά να με γεμίζουν

Σαν μαγεμένη απ ’ το παράθυρο κοιτάζω
Χίλια κομμάτια αναμνήσεις ν ’ αραδιάζω
Σ ’ άσπρο χαρτί παίζουν οι λέξεις και στα χείλη
Έρχονται φεύγουν μα γυρνούν κάθε Απρίλη