Γι'άλλη μια φορά η καρδιά μου ματώνει
κι η φωνή η πλαστική όλο με θυμώνει
πάλι με προδώσαν, μα δε με σταυρώσαν
όπως κάνω εγώ σε σ'ένα που αγαπώ.

Στα τριάκοντα αργύρια ορίσαν την τιμή μου
οι πιο κοντινοί πουλήσαν την ψυχή μου
πώς να εμπιστευθώ αυτό που λαχταρώ
βαθιά ό,τι μ’ αγγίζει πόσο με φοβίζει.

Mind the gap, mind the gap.

Πώς να κρυφτώ απ'την αγάπη σου
κόντρα στον καιρό πηδάω στο κενό
όπου κι αν με βγάλει η γλυκιά σου χάρη
αφήνομαι λοιπόν πέφτω στο κενό.

Don't mind the gap, don't mind the gap.

Γι'άλλη μια φορά η καρδιά σου ματώνει
κι η φωνή μου πλαστική να ζητά συγγνώμη
κάθε σου πληγή μια καινούργια αρχή
για μένα σαν τολμώ να πέσω στο κενό.

Πώς και θα μπορούσα να μην αγαπήσω
κι αυτούς που με πονάνε να μη συγχωρήσω
όταν πρώτα εσύ τρέχεις στη στιγμή
δίπλα μου, κοντά μου, στο παραστράτημά μου.

Don't mind the gap, don't mind the gap.