Ώρε `ν’ έβγα, μανούλα, να με ιδείς και να μου καμαρώσεις,
Μό `χουν αλσίδες στο λαιμό, τα σίδερα στα χέρια.
Έβγα, μανούλα μ', να με ιδείς, να τους παρακαλέσεις,
να μη με παν από χωριό, ουδ’ από πολιτεία.
Έχω εχθροί που χαίρονται [και φίλοι απού λυπιούνται,
έχω και μι’ αγαπητικιά, τα μαύρα θα φορέσει].
Με παν, μάνα μ', στην Έδεσσα, στης Έδεσσας τα πεύκα,
πάνε να με κρεμάσουνε