(Φωνή πυκνή… ονειρική… αμυδρή…
αρχίζει στον κόσμο τον ονειρικό να ταξιδεύει…)

Αόρατος!...
Πυκνός Κόσμος!...
Εγώ!...

Σε ονείρου κόσμο…
έχω χαθεί…

Η ύπαρξή μου…
ονειρική έχει μορφή…

Μέσα…
σε άλλων κόσμων…
όνειρα… χαμένη…

(Ακούγονται… άπειρες φωνές… με μια χροιά ανείπωτη…)

Όντα!... Εμείς!...

Από αόρατους κόσμους…
γεννημένα…

Μια αίσθηση παράξενη…
την ονειρική ύπαρξή μας…
απωθεί…

Ενός…
Πυκνού!... Αόρατου!...
Κόσμου!...

(Άλλες φωνές ακούγονται…
Φωνές… αιθέριες… του Αιθέριου Κόσμου…)

Κόσμος!...
Πυκνός!... Αόρατος!...

Στον Κόσμο των Ονείρων ταξιδεύει…

Έχει μια αίσθηση πυκνή…

Εμείς!...
Φωνές του Αιθέριου Κόσμου μας…
πιο αργά ταξιδεύουμε…
στον Κόσμο των Ονείρων…

(Μες στου Ονείρου τα Άτομα…
φθάνουν οι φωνές… των Άλλων Κόσμων…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

Βαθειά…
μες στους πυρήνες…
νοιώθουμε…
μνήμες παλιές…
με κραδασμούς…
από φοβερές δυνάμεις…

Όταν…
μες σε Πυκνό Αόρατο Κόσμο…
ταξιδεύαμε…
σαν βράχοι… φωτιές… αέρια… σκόνη…

(Οι φωνές των Ατόμων… απόμακρα… ονειρικά… σβήνουν…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Τα Όνειρα των Κόσμων» - 2013)