Σαν μετράω τα αστέρια τις βραδιές
θυμάμαι τόσα χρόνια που περάσανε
οι ψεύτικες ελπίδες μας γεράσανε
κι απόμεινε η πίκρα μιας ζωής

Μια χαρά που από κοντά μας πέρασε
μας γέλασε κλεφτά και μας προσπέρασε
μας μοίρασε χιλιάδες υποσχέσεις
και τωρα εχει φύγει μακριά

Γύφτισσα ζωή μια θεατρίνα είσαι μόνο
σ'αρεσει να γελάς με τον ανθρώπινο τον πόνο
Γύφτισσα ζωή όσα καλά κι αν μας μοιράζεις
με δάκρυα αν δεν μας δεις δεν ησυχάζεις

κάθομαι και σκέφτομαι τις νύχτες
σαν έχω τη σιωπή για συντροφιά μου
για ποτέ γκρεμιστήκαν τα όνειρα μου
κι απόμειναν χαλάσματα του χθες

σκέφτομαι πως ήρθα εδω στον κόσμο
η πρώτη μου φωνή ήταν ένα κλάμμα
σκέφτομαι το τέλος μου ποιο θα ναι
και αυτο με κάποιο δάκρυ το στερνό