Πολλά σου έδωσα ζωή κι ας πήρα πόνο
και να κρατώ πάντα για μένα τα ψιλά
μα εδώ στη νύχτα, σου ζητώ μια χάρη μόνο
άκου πώς κλαίει μια καρδιά

Άκου πώς κλαίει το σκοτάδι
η ερημιά πώς αντηχεί
Άναψ’ το φως σου ν’ αντικρίσω
ό,τι μου δίψασ’ η ψυχή

Άναψ’ το φως σου για να δω, μια αγάπη που’ ναι μόνη
δάκρυ που γίνεται καυτό και λιώνει το σεντόνι
Άναψ’ το φως σου κι ας καώ, στο στρώμα να σκορπίσω
κι όταν στα χείλη της (του) βρεθώ τον κόσμο ν’ αντικρίσω

Πολύ σ’ αγάπησα ζωή και ήσουν ξένη
να με περνάς από της γης το χαλασμό
μα εδώ απόψε στη βραδιά την παγωμένη
άκου του κόσμου τον κλαθμό

Άκου πως σβήσανε φεγγάρια
πως ουρανοί έχουν σχιστεί
Άναψ’ το φως σου ν αγκαλιάσω
όσα μου στέρησες εσύ

Άναψ’ το φως σου για να δω, μια αγάπη που’ ναι μόνη
δάκρυ που γίνεται καυτό και λιώνει το σεντόνι
Άναψ’ το φως σου κι ας καώ, στο στρώμα να σκορπίσω
κι όταν στα χείλη της βρεθώ τον κόσμο ν’ αντικρίσω