Δυο άνθρωποι απόψε
προς τη λίμνη κοιτάζουν,
τα κεριά των γενεθλίων τους
προσπαθώντας να ανάψουν
με τα μάτια τους.

Μα επειδή τους χωρίζουν αποστάσεις
που οι ίδιοι δεν ορίζουν
δακρύζουν.

Τότε ο ένας ψάχνει το γενέθλιο του χάρτη
στο βιβλίο ενός διαβάτη
(μέσα στο πλοίο)
τα άστρα του κοιτάζει
(θέλει να τ’ αρπάξει)
και ο άλλος παραπατά
(γιατί, μα γιατί)
στην ίσαλο γραμμή
(κάτι στην τσέπη του ψάχνει να βρει)
ήδη άστρα κοιτώντας
(τα τσιγάρα του αγγίζει και τη φωτιά)
τα άστρα του θέλει να κάψει.
(τα τσιγάρα του πάει ν’ ανάψει αντί για κεριά)

Ποιοι έχουν τα γενέθλια τους
απόψε
το δικαίωμα της πιο προσωπικής
γιορτής
που δεν το ορίζουν και δακρύζουν.

Έτσι στο τέλος θυμωμένοι και οι δυο
εγκαταλείπουν θεσμό των κεριών
και κυλάνε μέσα στη λίμνη σ’ εκείνο το υγρό
που τους θυμίζει μια άγια νύχτα
στη μήτρα.
Και μετά ήλθε η πυξίδα πάντα ελπίδα
ως εκεί μέσα τα έμβρυα τους
θα συναντηθούν.

Ποιοι έχουν τα γενέθλια τους
απόψε
ποιοι από εμάς θα ξαναγεννηθούν.