Κάποτε θυμάμαι πριν περάσουνε τα χρόνια
σ’ ένα φωτισμένο μαγαζί μες στην Ομόνοια
χάζευα τον Έλβις, μύθο στη σκηνή...
Μέσα μου κυλούσε ο ρυθμός της συνοικίας
μα η φαντασία μιας τρελής επιτυχίας
έψαχνε τις νότες για να εκφραστεί...

Στις οθόνες έβλεπα μια μάντρα λιμουζίνες
μολυσμένη ατμόσφαιρα, φώτα και λαμαρίνες
άχρηστα κουρέλια, τόνους πλαστικό...
Τέλειωνε το έργο και γραμμή για το Θησείο
γέρασε η αγάπη μας και μπήκε σε μουσείο
θύμα μες στο κόσμο τον ηλεκτρικό...

Νοσταλγός του Rock `N Roll...
Νοσταλγός του Rock `N Roll...
Και προβάλει σε οθόνη μυστική...
Η παράσταση, Rock `N Roll...
Επανάσταση, Rock `N Roll...
Φυλαγμένη μες στη μουσική...

Μου `πανε μην μπλέξεις τα σκυλιά με τους ροκάδες
μα έτσι και δε δούλευα θα τρώγαμε παπάδες
έπιασα λοιπόν δουλειά σε μαγαζί...
Κι όταν οι αγρότες εκτονώνονταν και φεύγαν
έπαιζα τα σόλα που γι’ αυτά με αποφεύγαν
κι οι μπράβοι στέκαν και κοιτάζαν σαν χαζοί...

Έκανα αποστείρωση χρονάκια δεκαδύο
μέσα σ’ ένα γυάλινο οξυζενέ ωδείο
κόσμος ξεχασμένος, πιάνο κλασσικό.
Δεν είχα σπουδάσει σχεδόν τίποτα ως τώρα
μόνο της καρδιάς μου με συνέπαιρνε η φόρα
μα δεν έπαθα και τίποτα κακό...

Νοσταλγός του Rock `N Roll...
Νοσταλγός του Rock `N Roll...
Και μια δόση ιδιότροπη στη συνταγή...
Θέλει άνεμο, Rock `N Roll...
Ανατολικό, Rock `N Roll...
Μα στη Δύση να το φέρνουν οι ρυθμοί...

Τώρα μες στο studio σαν είμαι βυθισμένος
στον καινούριο ήχο τριγυρνώ απελπισμένος
έχοντας μια σχέση επαγγελματική...
Aλλα μου αρέσουν να τ’ ακούω κι άλλα όχι
μα το ηλεκτρόφωνο προσμένει σε κόχη
και με φέρνει πίσω σε μια πόλη μαγική...

Νοσταλγός του Rock `N Roll...
Νοσταλγός του Rock `N Roll...
Στης λεπτής ισορροπίας το σκοινί...
Στη Μεσόγειο, Rock `N Roll...
Στυλ υπόγειο, Rock `N Roll...
Μα μονάχα με δυο στάσεις διαδρομή...