Κάτσε κάτω μια στιγμή, να λογαριαστούμε
φεύγεις δίχως αφορμή, κι ούτε με ρωτάς.
Πήρες της βαλίτσες σου, δηλαδή να πούμε
και για τη μανούλα σου, λες ότι θα πας.

Πίστεψα στους όρκους σου, και στις υποσχέσεις
νόμιζα η άμοιρη, πως με αγαπάς
ώσπου τα κατάφερες, να με καταστρέψεις
έκανες τα κέφια σου, και με παρατάς.

Μόνος σου λογάριασες, δίχως ξενοδόχο
και μένα δηλαδή, ούτε με ρωτάς
που μέσα στα σπλάχνα μου, το παιδί σου έχω.
Δυο ψυχές βρε άπονε, που μας παρατάς;