(Μες στην ονειρική σιωπή…
νέες φωνές… πολύ μικρές…
αρχίζουν πολύ αμυδρά να ακούγονται…
Σαν από ψήγματα Αστρικής Σκόνης…
γεννημένες…)

Σμήνη μικρών!...
Απειροελάχιστων Γαλαξιών!...
Εμείς!...

Σμήνη…
χαμένα σε όνειρα…
την ύπαρξή μας νιώθουμε μεγάλη…

Ίσως…
στον άλλο κόσμο…
που για στιγμές ονειρικές αφήσαμε…
ψευδαίσθηση ήτανε η αίσθηση…
ότι ήμασταν μικροί…

Ενώ γιγάντιοι…
Ήλιοι… Πλανήτες… Δορυφόροι…
Κομήτες… Αστεροειδείς…
μας έβλεπαν…
σαν απειροελάχιστη Αστρική Σκόνη…

(Τα Άτομα…
νοιώθουν τη μικροσκοπική κραυγή των άπειρων φωνών…
την ύπαρξή τους να διασχίζει…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

Φωνές ακούσαμε…
από το παρελθόν ενός άλλου κόσμου…

Όταν…
σαν όντα ζούσαμε…
σε Δορυφόρους… σε Πλανήτες…
των Πλανητών μας έλξη φοβερή…
Ήλιους… Πλανήτες…
μικροσκοπικούς…
τραβούσε…

Συντρίμμια…
οι Γαλαξίες τους…
σε Δορυφόρους και Πλανήτες…

Μόνο…
οι μικροσκοπικοί τους Ήλιοι…
στους Δορυφόρους… στους Πλανήτες μας…
με άσβηστο φως αιώνια ζούσαν…

(Εκστατικά τα βλέμματα των Οντοτήτων…
μαζί με τους απόηχους των φωνών τους χάνονται…
μες στον «άδειο» Πυρήνα…)

* * *

Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Τα Όνειρα των Κόσμων» - 2013