(Φωνές…
αρχίζουν να ακούγονται…
μέσα στον Κόσμο των Ονείρων…

Φωνές…
των Ατόμων του Ονείρου…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

(Ο Πυρήνας του Κεντρικού Ήλιου του Σύμπαντος…
με ήχους απόμακρους…
ήχους πύρινης χροιάς…
τις φωνές των Ατόμων αρχίζει να συνοδεύει…)

Μνήμες παλιές…
την φαντασία μας οδήγησαν…
μέσα σ’ ένα τεράστιο…
Κόκκινο Αστέρι…

Στο παρελθόν μας…
σαν σκιά του ζήσαμε…
μέσα…
στο Κόκκινο Αστέρι…

(Μια χροιά…
κόκκινης απόχρωσης…
απλώνεται σε όλα τα όνειρα…
μες απ’ τις πύρινες φωνές τους…)

Όνειρα…
κόσμων άπειρων!...
Εμείς!...

Την ονειρική ζωή μας…
μια αίσθηση κόκκινης χροιάς…
τυλίγει…

Αίσθηση…
απαλής φωτιάς…
τα όνειρά μας σβήνει…

(Ακολουθούν νέες φωνές Ατόμων…
από τον Κόσμο των Ονείρων…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

(Ο Πυρήνας…
αρχίζει με νέους ήχους…
τις νέες φωνές… να συνοδεύει…)

Η φαντασία μας…
στην ύπαρξή μας νιώθουμε…
να ξεθωριάζει…

Εικόνες…
ενός γιγάντιου…
Κόκκινου Αστεριού…
που μέσα του υπήρξαμε…
σαν μια ψευδαίσθηση… μακριά μας σβήνει…

(Φωνές αμέτρητες…
με μια αίσθηση λυτρωτική…
στον Κόσμο των Ονείρων ταξιδεύουν…)

Όνειρα…
κόσμων άπειρων!...
Εμείς!...

Σ’ όλα τα όνειρά μας…
η πύρινη χροιά που είχε απλωθεί…
τα όνειρά μας είχε σβήσει…

Τώρα…
σαν όνειρο…
έξω απ’ τα όνειρά μας χάνεται…
ενώ…
τα όνειρά μας έχουνε ξυπνήσει…

(Οι ήχοι των ονείρων…
φθάνουν και χάνονται…
στις πιο μακρινές περιοχές…
Στα πιο ακραία σημεία του Κόσμου των Ονείρων…)

* * *

Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Επιστροφή στην Νέα Γη» - 2013