Να `ν’ φιγούρες καραγκιόζη με καλάζνικοφ για γκλίτσα,
να `ναι Σέρβοι, να `ν’ Κροάτες, μουσουλμάνοι, χριστιανοί
τί συμβαίνει, μπάρμπα - Γιώργο, στην Ευρώπη;
μια ταινία Μακαβέγιεφ να `ναι, ή του Κουστουρίτσα;
να `ναι Πόλεμος κι Ειρήνη, να `ναι μόνο στο πανί;
από τι να `ναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι;

Να `ν’ το τσίρκουλο του Τέρνερ ένα σύμπτωμα ανίας;
να `ναι όλα μια μητέρα που κουράστηκε να ζει
μ’ ένα βρέφος πεθαμένο στο πλευρό της;
μήπως να `ν’ οι φασουλήδες της ενιαίας Γερμανίας;
μήπως να `ν’ διαφημίσεις και επίκαιρα μαζί,
ό,τι έχει πια να πει η ανθρωπότης;

Κι ίσως πάλι, όλα να `ναι βαριεμάρα και αηδία
ό,τι να `ν’ να `ρθεί ας έρθει, όχι άλλη αναμονή
τρεις η ώρα στα παράθυρα του κόσμου,
ίσως να `ν’ ο λυτρωμός μου, ίσως να `ναι κοροϊδία,
ίσως πόνος, ίσως φόβος, ίσως να `ναι ηδονή,
ίσως μόνο ο μεθυσμένος εαυτός μου.

Πάθη και χρώματα που πιάσανε φωτιά
ούτε τα βλέπω, ούτε που τ’ ακούω πια
ποια είν’ τα ψεύτικα και ποια τ’ αληθινά, είναι όλα ίδια,
θα `θελα να `φτιαχνα τραγούδια ελαφρά
για τον αφρό, το κύμα, τα βαθιά νερά,
για παραλίες, αμμουδιές και δειλινά χωρίς σκουπίδια.