Μες στις φλέβες σου κυλά
το κρασί της νιότης, που μεθά,
στων χορών σου τη στροφή
φεύγει ο θάνατος για τη ζωή.

Στα γυμνά σου πόδια εμπρός
σταματά από ζήλια ο καιρός,
θέλω να ρωτήσω απόψε το θεό,
πώς αντέχει αυτόν τον στεναγμό.

#
Αχ! αλίμονο καρδιά μου
ο έρωτάς σου πως με λιώνει σαν φωτιά,
στο ‘πα, τέτοια αγάπη καίει
στους αιώνες μια φορά.
#

Νύχτες άγρπνες περνώ
στου κορμιού σου τον βαθύ καημό,
μα όταν το φως αναστηθεί,
γίνεται λεπίδι το φιλί.

Στο χρυσό σου προσωπο
την καινούργια νύχτα αναζητώ,
τη λευκή κορδέλα που μου δένεις τη ζωή,
στο αίμα μου θα βάψω πορφυρή.