Όσες νύχτες κι αν αντέξω η αλήθεια θα νικήσει
και στο σπίτι σου απ’ έξω ο καημός θα μ’ οδηγήσει.
Να κοιτάζω σαν τον κλέφτη της ζωής μου τα χαμένα
και να βλέπω στον καθρέφτη τα κομμάτια μου σπασμένα,
σ’ έχασα κι έχασα κι εμένα.

Δε με πειράζει που ακόμα σ’ αγαπάω
κι αν έχει μείνει το άρωμα σου στα σεντόνια.
Αν με πληγώνει κάτι και στο συγχωράω
είναι που πήρες τα καλύτερα μου χρόνια.
Τα καλύτερα μου χρόνια.

Όσα όνειρα κι αν κάνω η φωτιά σου θα τα κάψει
κι αν στο δάκρυ μου επάνω μια συγγνώμη σου είχα γράψει.
Δεν την είδες να κυλάει και με τα φτερά σπασμένα
μου είπες ότι σε πονάει να γυρνάς στα περασμένα,
σ’ έχασα κι έχασα κι εμένα.

Δε με πειράζει που ακόμα σ’ αγαπάω
κι αν έχει μείνει το άρωμα σου στα σεντόνια.
Αν με πληγώνει κάτι και στο συγχωράω
είναι που πήρες τα καλύτερα μου χρόνια.
Τα καλύτερα μου χρόνια.