Τακτικός λαθρεπιβάτης των πειρατικών συρμών,
που λεηλατούν τη μνήμη παλαιών περγαμηνών·
του απέριττου οφειλέτης και του πάθους κελευστής,
της ματιάς τυχοδιώκτης της αφής εθελοντής.

Τα καυτά τα μεσημέρια γλείφαν τα μωσαϊκά
και τα βράδια η αυλαία άνοιγ’ αινιγματικά.
Μες στο σινεμά `π’ το χέρι είχα την αγγελική,
μα στα έργ’ αφήναν μόνο μια σκηνή ερωτική.

Τα ξυπόλητα κορίτσια δείχναν πάντα πιο αγνά
κι έκρυβαν τα μυστικά τους στα μπλουζάκια τα λινά.
Η ανεμελιά στολίδι, την αιδώ να πυρπολεί,
κι είχε γεύση καταιγίδας το δικό τους το φιλί.

Χορηγός, παρών και μύστης των εαρινών σφυγμών,
με κεριά Επιταφίου και οσμές Χαιρετισμών,
που γεμίζανε τη νύχτα με ορμή συντροφική
και που ντύναν τη Λατρεία στα κρυφά εφηβική.

Ψάχνω αμίλητους εξώστες με φυτά δοξαστικά,
μήπως βρω σημάδι από του κλήδονα τα μυστικά·
στην Αχίλλειό μου πτέρνα να τα βάλω για φρουρά.
Μα αυθαδιάζει ο χρόνος! Δε με παίρνει σοβαρά.