Έλα λοιπόν, Μυλόρ, και κάτσε εδώ κοντά,
η νύχτα η σκοτεινή, παγώνει την καρδιά,
μην ντρέπεσαι, Μυλόρ, την ίδια μοναξιά
τη γνώρισα κι εγώ, από πολύ παλιά.

Σε γνώρισα, Μυλόρ,
πρωτού με δεις εσύ,
γι’ αυτό και σου μιλώ
βαθιά μεσ’ στην ψυχή.

Σε είδα να περνάς, μια νύχτα στη σκιά,
τα γκρίζα σου μαλλιά, η πίκρα κι ο καημός,
ένα ακριβό κασκόλ να κρέμεται στους ώμους,
πες μου, εσύ, σε ποιούς δρόμους έχεις χαθεί, Μυλόρ.

Αν τώρα δε μου πεις, ποιος είναι ο νικητής
στους δρόμους της ζωής, δε θα το πει κανείς.

Έλα λοιπόν, Μυλόρ, η νύχτα είναι μικρή,
στο φως, κι εσύ κι εγώ, είμαστε σαν νεκροί,
μην χάνουμε καιρό, θα ξημερώσει η αυγή,
έλα λοιπόν πιο `δώ, και δώσ’ μου ένα φιλί,
εγώ είμαι μια σκιά, δε θα με ξαναδείς,
του λιμανιού σκιά, μια πόρνη της δραχμής.

Σε τρόμαξα, Μυλόρ, και φεύγεις να χαθείς,
φοβάσαι μήπως βρεις σ’ εμένα τη βρωμιά,
κουβαλάς μια ζωή στην πλάτη σου το ψέμα,
δεν πονάς για κανένα, ζεις σε μια φυλακή,
ο έρωτας, Μυλόρ, δεν είναι καθαρός,
είναι πολύ σκληρός αν ξέρεις ν’ αγαπάς.

Έλα, λοιπόν, Μυλόρ, εγώ έχω ένα κορμί,
εσύ είσαι μοναχός κι οι δυο είμαστε γυμνοί,
ποιον να ντραπείς εσύ, ποιον να ντραπώ κι εγώ,
δυο άνθρωποι μισοί που ψάχνουν το Θεό.

Ελα λοιπόν Μυλόρ, η νύχτα είναι μικρή,
μ’ αρέσει, κλαις Μυλόρ, ένα μικρό παιδί,
έλα τώρα, Μυλόρ, χαμογέλα, Μυλόρ,
λίγο ακόμα, τόσο, χμ, αυτό είναι, έλα,
γέλα, Μυλόρ, έλα, τραγούδα,
λά λα λα ρα λα λα, αυτό είναι,
έλα, γέλα, Μυλόρ, έλα, τραγούδα,
Λα ρα λα ρα λα λα κι άλλο, Μυλόρ,
Λα ρα λα λα λα λα, λα ρα λα λα λα λα,
Λα ρα λα ρα λα λα.

Πα ρα ρα ραμ παραμ,
Πα ρα ρα ραμ παραμ,
Πα ρα ρα ραμ παπαμ,
παραραραραμ.