Τα πεζοδρόμια της Μονμάρτρης
και τα υπόγεια μαγαζιά,
είναι μικρός αυτός ο χάρτης,
τον μάθαμε από παιδιά.

Δεν έχει ελπίδα ούτε και φως,
κρυβόμαστε στα σκοτεινά,
δεν μας θυμάται ούτε Θεός,
αλλά έχουμ’ όνειρα πολλά.

Δε θ’ αργήσει η στιγμή
που θ’ ανοίξω φτερά,
δε θ’ αργήσει η στιγμή.
θα πετάξω μακριά.

Και σαν τραγούδι, σαν παλιό τραγούδι,
θα σταθώ στο φως, ανοιχτό λουλούδι,
θα σταθώ εδώ και θα τραγουδήσω
μέχρι να σε βρω, μέχρι να με δεις.

Το τραγούδι αυτό θα τ’ ονειρευτώ
κι ώσπου ν’ ακουστεί, πάλι θα χαθεί.

Δεν ξέρω τι θέλω, δεν υπάρχει αγάπη,
έχει πια χαθεί, έχει πια χαθεί, σαν παλιό τραγούδι.

Όλες τις μέρες της βδομάδας,
μεσ’ στα δρομάκια τα στενά,
θα δεις ανθρώπους λυπημένους
που δεν πηγαίνουν πουθενά.

Ανάμεσα σ’ αυτούς κι εγώ,
σαν μια σκιά στα σκοτεινά,
για την αγάπη τραγουδώ,
την πίκρα και τη μοναξιά.

Δε θ’ αργήσει η στιγμή
που θ’ ανοίξω φτερά,
δε θ’ αργήσει η στιγμή
να πετάξω μακριά.

Και σαν τραγούδι, σαν παλιό τραγούδι,
θα σταθώ στο φως, ανοιχτό λουλούδι,
θα σταθώ εδώ και θα τραγουδήσω
μέχρι να σε βρω, μέχρι να με δεις.

Το τραγούδι αυτό θα τ’ ονειρευτώ
κι ώσπου ν’ ακουστεί, πάλι θα χαθεί.

Δεν ξέρω τι θέλω, δεν υπάρχει αγάπη,
έχει πια χαθεί, έχει πια χαθεί, σαν παλιό τραγούδι.



Νομίζω ότι η πόλη λέγεται Μονμάρτρη και όχι Μονμάρτη.
Montmartre, προφέρεται Μονμάρτρ