Τα πράγματα σου όλα απείραχτα στο σπίτι
το σ’ αγαπώ σου εκεί μα η φωνή σου λείπει.
Τα μάτια μου υγρά, τα χέρια παγωμένα
ρολόι η ζωή, σταμάτησε σε σένα.

Οι φίλοι πάντα εδώ, εγώ ποτέ μαζί τους
αβάσταχτα πικρή η συμπαράστασή τους.
Στα λόγια είμαι καλά, στην πράξη στάζω αίμα
δεν έχω πια ζωή, σταμάτησα σε σένα.

Σταμάτησα λοιπόν να θέλω και να νιώθω
να πάρεις για ένα γεια δεν έκανες τον κόπο.
Δεν το `μαθε κανείς, ακόμα ζω στο ψέμα
δεν έχω πια ζωή, σταμάτησα σε σένα.

Σταμάτησα λοιπόν να ακούω όσα λέω
σε βρίζω και μετά στο μαξιλάρι κλαίω.
Δεν είμαστε μαζί, δεν είμαι με κανένα
δεν έχω πια ζωή, σταμάτησα σε σένα.

Τα πράγματα σου όλα μετράω κάθε μέρα
επάνω στο τραπέζι να στέκεται μια βέρα.
Τα μάτια στο κενό, τα πόδια μου κομμένα
ρολόι η ζωή, σταμάτησε σε σένα.

Οι φίλοι δυο ποτά και συμβουλές σε βάθος
κι εγώ ρωτάω πού είσαι να κάνω το ίδιο λάθος.
Στα λόγια όλα καλά, στην πράξη όλα σπασμένα
δεν έχω πια ζωή, σταμάτησα σε σένα.

Σταμάτησα λοιπόν να θέλω και να νιώθω
να πάρεις για ένα γεια δεν έκανες τον κόπο.
Δεν το `μαθε κανείς, ακόμα ζω στο ψέμα
δεν έχω πια ζωή, σταμάτησα σε σένα.

Σταμάτησα λοιπόν να ακούω όσα λέω
σε βρίζω και μετά στο μαξιλάρι κλαίω.
Δεν είμαστε μαζί, δεν είμαι με κανένα
δεν έχω πια ζωή, σταμάτησα σε σένα.