Κου κου, κου κου κου μου κάνεις παιχνιδάκια
κου κου κου κου τα κι ανοίγεις τα ματάκια.
Πω πω, πω πω πω τι είναι αυτό που βλέπω
αχ αχ αχ τη θέα δεν αντέχω.

Την πήραν τα ματάκια σου, το τζίν, το σκουλαρίκι
που είναι τα μεγαλεία τα παλιά.
Και μοιρολόι μανιάτικο μου τραγουδάς με φρίκη
κι εμένα μου `χουν πέσει τα μαλλιά.

Φανταράκι πήγα κι είναι το μάτι μου θολό
μακριά σου είμαι μα ακόμα σ’ αγαπώ.
Κι όταν μ’ αγκαλιάζεις θα με νιώσεις πιο καλά
τίποτα δεν έχει αλλάξει απ’ την τρέλα την παλιά.

Κου κου, κου κου κου μου κάνεις τσαλιμάκια
κου κου κου κου τα και παίζεις τα ματάκια.
Πω πω, πω πω πω τι είναι αυτό που βλέπω
αχ αχ αχ τη θέα δεν αντέχω.

Πως το `παθες αγόρι μου αυτό το ρεζιλίκι
ρωτάς μ’ ένα χαμόγελο ως τα αυτιά.
Χαϊδεύεις την κεφάλα μου βολιώτικο φιρίκι
κι εξήγηση ζητάς για όλα αυτά.

Φανταράκι πήγα κι είναι το μάτι μου θολό
μακριά σου είμαι μα ακόμα σ’ αγαπώ.
Κι όταν μ’ αγκαλιάζεις θα με νιώσεις πιο καλά
τίποτα δεν έχει αλλάξει απ’ την τρέλα την παλιά.