Όταν αρχίζουνε τα "θέλω λίγο καλά να σκεφτώ,
να μείνω μόνη μου γιατί είμαι αγάπη μου πια μπερδεμένη",
κλάφ’ τα, Χαράλαμπε, κλάφ’ τα, Χαράλαμπε,
πίσω απ’ την πλάτη σου φλέρταρε μ’ άλλονε.
πάρ’ το απόφαση, ό,τι ξεφτίζει, τελειώνει, πεθαί-
ξηγήσου άρχοντας κι άσ’ τη να φύγει, να πάει όπου θε-.

Κι όταν δεν έχεις εσύ το κουράγιο, αχ, τέρμα, να πεις
κι αυτή, έτσι άνετα, μέσα στην τρέλα της κάνει το θύμα,
κλάφ’ τα, Χαράλαμπε, κλάφ’ τα, Χαράλαμπε,
μήνες ψαχνότανε για κάποιον άλλονε,
πάρ’ το απόφαση, ό,τι ξεφτίζει, τελειώνει, πεθαί-
ξηγήσου άρχοντας κι άσ’ τη να φύγει, να πάει όπου θε-.

Κι αν ο καιρός δε σου γιατρέψει τις πληγές,
κλάφ’ τα, Χαρά-, κλάφ’ τα, Χαράλαμπε, να λες.

Όταν τη χάνεις, παθαίνεις, την πιάνεις, της λες πως και τι,
σου λέει, "ναι μεν σ’ αγαπώ, μου `χει κάνει όμως κλικ κάποιος άλλος",
κλάφ’ τα, Χαράλαμπε, κλάφ’ τα, Χαράλαμπε,
την τύφλωσε ο έρωτας για κάποιον άλλονε,
πάρ’ το απόφαση, ό,τι ξεφτίζει, τελειώνει, πεθαί-
ξηγήσου άρχοντας κι άσ’ τη να φύγει, να πάει όπου θε-.

Τις νύχτες χάνεσαι, λείπει κι αισθάνεσαι ένα μηδέν,
σου `ρχονται οι μπούρδες της, πως δεν της έδωσες αυτά που πρέπει,
κλάφ’ τα, Χαράλαμπε, κλάφ’ τα, Χαράλαμπε,
τράβα το δρόμο σου, στείλ’ τη στον άλλονε,
πάρ’ το απόφαση, ό,τι ξεφτίζει, τελειώνει, πεθαί-
ξηγήσου άρχοντας κι άσ’ τη να φύγει, να πάει όπου θε-.

Κι αν ο καιρός δε σου γιατρέψει τις πληγές,
κλάφ’ τα, Χαρά-, κλάφ’ τα, Χαράλαμπε, να λες.