Κάθε χειμώνα τα πουλιά μισένε σ’ άλλο τόπο,
μα δεν ξεχνούνε τη φωλιά που χτίσανε με κόπο.
Ποτέ σου μη περιφρονείς τα κάτω σκαλοπάτια,
γιατί εκειά πρωτοπατείς και βγαίνεις στα παλάτια.
Σαν είν’ η θάλασσα γυαλί όλοι `ναι καπετάνιοι,
μα στη φουρτούνα την πολύ κανείς δεν τόνε κάνει.
Σα δεν αστράφτει δε βροντά, σα δε βροντά δε βρέχει,
σα δε φιλήσει π’ αγαπά, παρηγοριά δεν έχει.