Σε είδα και ξενύχτησα
παραμυθιών πριγκίπισσα
αστέρι της ζωής μου.
Χαρές και λύπες με κερνάς
και τη ζωή μου προσπερνάς
ανάσα μου πνοή μου.

Πίσω νά `ταν να γυρίσω
από την αρχή ν’ αρχίσω
πιο πολύ να σ’ αγαπήσω.
Της ψυχής μου αλάτι
θησαυρέ μου και διαμάντι.

Άν σε χάσω δε θ’ αντέξω
ήλιε μου κι’ αναπνοή μου
προς την όαση θα τρέξω
μιάς απατηλής ερήμου.
Αν σε χάσω δε θ’ αντέξω
θα τελειώσει ή ζωή μου
με το δάκρυ μου θα στάξω
δηλητήριο στη ψυχή μου.

Είσαι ενα αστέρι που έφεξε
την άνοιξη μου έφερε
στη βαρυχειμωνιά μου.
Όταν στα μάτια σε κοιτώ,
νοιώθω το πόσο σ’ αγαπώ
βροχή μου και φωτιά μου.