Ο παπάς (κι η παπαδιά
με τα τέσσερα παιδιά
κι άλλο κάτου απ’ την ποδιά)
ο παπάς ο ροδαλός,

γύρα γύρα στρογγυλός
κι αν του λάχει, αμαρτωλός.
Νωματάρχης ο χοντρός
με μουστάκια ασίκη αντρός
πλάγια γλέπει κι όχι μπρος

είναι αυτός που συγκρατεί
των αλλών την αρετή,
πάντα ξέρει κατιτί.
Των νησιών ο βουλευτής,
της πατρίδας δουλευτής,

της κοιλιάς του βολευτής,
των ναζήδων συνεργός,
των Ελλήνων κυνηγός
και στον πόλεμο λαγός.
Ξεσταθήκανε κι οι τρεις

(πίστις, νόμος και πατρίς!)
μπρος στα κρέατα της μικρής,
(κοντοβράκι με γυμνά
τ’ αναμμένα της ψαχνά)
κι έλεαν μέσα τους. "Αχ! να!..."

Κοιλαράς με τον παρά,
τον παρά με την ουρά,
γλέπει και κατηγορά
κι ό,τι λάχει κι όποιον τύχει!
Μα τον ξέρουνε κι οι τοίχοι,

πόχει κέρατα μιαν πήχη!