Στην ξέρα που μπαίνει στη θάλασσα,
κάτω απ’ το βουνό των καημών μου,
τραγουδώ με το χέρι στη καρδιά, ..
τραγούδια που `ρχονται απ’ τα παλιά,
κάνοντας την σύναξη των ανθρώπων μου.
Μες στη μέση στη θάλασσα ένα καΐκι,
κι από απάνω η ομπρέλα του ήλιου
να ρίχνει άπλετο το φως,
να θαμπώνουν τα μάτια,
να γίνεται η καρδιά μου,
χίλια κομμάτια
κάνοντας την σύναξη των ανθρώπων μου.