Γύρω και μέσα μου σκοτάδι
κι εγώ σε γυάλινο πηγάδι
ανασαίνω, περίμένω...

Από το τίποτα κρατιέμαι,
πίνω φωτιά κι αναρωτιέμαι
αν τ’ αξίζω, τόσο γκρίζο...

Κέρδισα χάδι φοβισμένο
κι ένα φιλί τσαλακωμένο
σε παιχνίδι πληρωμένο.

"Αν είναι μπόρα θα περάσει
κι αν είναι φως θα με ξεχάσει"
ψιθυρίζω και ραγίζω...

Τις αναμνήσεις μου φωνάζω
δεν απαντάνε και τρομάζω.
Μαύρο χιόνι που δεν λιώνει...

Ψεύτικα λόγια με κυκλώνουν
δεν μου χρωστάν και με πληρώνουν
μαύρα φώτα με τυφλώνουν.

Μη μ’ αγαπάς, μη με θυμάσαι,
μέσα στο βλέμμα μου κοιμάσαι
κι αν δακρύσω, να φοβάσαι.

Μέσ’ στη σιωπή κι αυτής της μέρας
ένας αλλόκοτος αέρας
με πονάει, με ξυπνάει.

Σέρνομαι έξω απ’ τ’ όνειρό μου,
ποτέ δεν το `νιωσα δικό μου.
Πάω πίσω στο βυθό μου...